İngiltere’deki Portsmouth Üniversitesi’nden kozmolog Daniel Whalen ve ekibi, erken evren koşullarında iki farklı yıldızın patlamasını sanal ortamda simüle etti. Sonuçlar, evrenin oluşumundan yalnızca 100 milyon yıl sonra su oluşumu için gerekli koşulların mevcut olduğunu gösterdi.
Bugünün yıldızları, çekirdeklerinde bol miktarda oksijen barındırıyor. Ancak evrenin ilk yıldızları neredeyse tamamen hidrojen ve helyumdan oluşuyordu. Bu yıldızlar çok sıcak ve kısa ömürlüydü, bu yüzden izlerini tespit etmek zor. Ancak James Webb Uzay Teleskobu (JWST), bu yıldızlara dair ilk doğrudan kanıtları ortaya çıkarıyor olabilir.
Araştırma ekibi, Güneş’ten 13 kat ve 200 kat daha büyük iki yıldızın patlamasını simüle etti. Bu süpernova patlamaları, oksijenin oluşmasına olanak sağlayacak yeterli sıcaklık ve basıncı oluşturdu. Patlamanın ardından, 1.630 ışık yılına kadar uzanan gaz bulutları hızla soğudu ve bu süreçte moleküler hidrojen (H₂) oluştu.
Soğuyan gazlar, özellikle süpernova kalıntılarının yoğun bölgelerinde hareket ederken, oksijen atomları hidrojen ile çarpışarak su moleküllerini oluşturmaya başladı.
Araştırmacılar, bu yoğun bölgelerin daha sonra ağır elementler bakımından zengin yeni yıldızların ve gezegenlerin doğumuna sahne olabileceğini düşünüyor. Bu da su barındırabilecek potansiyel gezegenlerin, evrenin tahmin edilenden çok daha erken dönemlerinde oluşabileceği anlamına geliyor.
Ekip, aynı bölgede birden fazla yıldızın doğup patlamasının su oluşum sürecini daha da hızlandırabileceğini belirtiyor. Ancak gaz yoğunluğunun düşük olduğu bölgelerde, süpernova patlamaları oluşan suyu yok edebilir. Yoğun bulut çekirdeklerinde ise toz parçacıkları, su moleküllerini zararlı radyasyondan koruyarak hayatta kalma şanslarını artırabilir.
Bu hesaplamalara göre, erken galaksilerde üretilen su miktarı, Samanyolu’ndaki su miktarından yalnızca 10 kat daha az olabilir. Bu da, yaşamın temel bileşenlerinden biri olan suyun, evrenin ilk dönemlerinde bile bolca bulunmuş olabileceğini gösteriyor.
